Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Κυριακές για τον άνθρωπο, όχι την κατανάλωση

Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 30 Οκτωβρίου 2013

Κυριακές για τον άνθρωπο, όχι για την κατανάλωση

Η Κυριακή είναι η μόνη μέρα όπου τα συλλογικά αγαθά και οι κοινωνικές αξίες έχουν ακόμα θέση στη ζωή μας -  δεν πρέπει να γίνει κι αυτή μέρα κατανάλωσης


Η Κυριακή είναι η μόνη μέρα κατά την οποία τα συλλογικά αγαθά και οι διαχρονικές κοινωνικές αξίες (ξεκούραση, αναψυχή, οικογενειακοί δεσμοί, κοινωνική ζωή, προσωπικά ενδιαφέροντα, απόλαυση κοινόχρηστων χώρων και φυσικού περιβάλλοντος…) υπερτερούν ακόμα απέναντι στην ισοπέδωση της κατανάλωσης. Η ζωή μας χρειάζεται επέκταση αυτών των και στον υπόλοιπο χρόνο μας και όχι τη θυσία τους προκειμένου να  εξασφαλίσουμε μερικές επιπλέον ώρες κατανάλωσης.

Γι αυτό το λόγο διαφωνούμε με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές σύμφωνα το άρθρο 16 του νόμου 4177/2013 («Κανόνες Ρύθμισης της αγοράς προϊόντων και της παροχής υπηρεσιών και άλλες διατάξεις»). Το ίδιο ισχύει και για τις επτά Κυριακές που ήδη επιτρέπει το άρθρο 15 του ίδιου νόμου – εκτός από το παραδοσιακό άνοιγμα την Κυριακή πριν τα Χριστούγεννα, το οποίο γινόταν για κοινωνικούς και όχι εμπορικούς λόγους.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για το άνοιγμα εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές σε τουριστικές περιοχές (άρθρα 23 του ν. 2224/1994 και 12 του ν. 3377/2005), ενώ η εργατική νομοθεσία ορίζει αποζημιώσεις και ρεπό για τους υπαλλήλους που απασχολούνται τις Κυριακές. Ωστόσο, αυτά εφαρμόζονταν ανεπαρκώς ή, συνηθέστερα, αγνοούνταν εντελώς, με αποτέλεσμα τη γενική ανομία σε αυτό τον τομέα. Καθήκον της κυβέρνησης ήταν να διορθώσει αυτές τις θεσμικές αδυναμίες (για παράδειγμα, να απλοποιήσει τις υφιστάμενες διαδικασίες λειτουργίας καταστημάτων την Κυριακή σε περιοχές που δέχονται επισκέπτες μόνο τα Σαββατοκύριακα) και όχι να εισάγει νέες ρυθμίσεις που, στην ουσία, παραβιάζουν θεμελιώδη πανανθρώπινα κεκτημένα.    

Κώστας Παπακωνσταντίνου
Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου


Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Τα λάθη πληρώνονται ήδη στον ΧΥΤΑ Παπανικολού

Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 29 Οκτωβρίου 2013

ΧΥΤΑ «Παπανικολού»: όταν χτίζεις στην άμμο …

Η λάθος επιλογή για ΧΥΤΑ μέσα στο ποτάμι πληρώνεται… Ο εργολάβος ήδη ζητά αποζημίωση για βλάβες από τη νεροποντή



Είναι γνωστό σε όλους ότι η θέση του ΧΥΤΑ Παπανικολού είναι εντελώς λανθασμένη. Ένα ορμητικό ποτάμι πέρασε μέσα από το χώρο αυτό το Φεβρουάριο 2012 δείχνοντας καθαρά τι θα συμβεί στο μέλλον. Δεν μας άκουσαν. Τα έργα άρχισαν ώσπου μια νέα, σχετικά ήπια, νεροποντή πριν ένα μήνα δημιούργησε νέα προβλήματα στα έργα, όπως αποκάλυψαν οι κάτοικοι της περιοχής.

Ως επιβεβαίωση, ο ίδιος ο εργολάβος ζητά αποζημίωση όπως μαρτυρά η σύσταση επιτροπής για το θέμα από τη η Δ/νση Τεχνικών Έργων – Τμήμα Δομών Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.

Η κοινή λογική λέει ότι, αν δεν υπήρχε αντικειμενικό πρόβλημα, ο εργολάβος – που έχει συμφέρον να προχωρήσει γρήγορα για να πληρωθεί – δεν θα έθιγε ένα ζήτημα που ευθέως θέτει ερωτήματα για τη χωροθέτηση του έργου.

Ο «ΧΥΤΑ Παπανικολού» αποτελεί εντελώς αποτυχημένη επιλογή και όσοι επέμειναν για αυτήν φέρουν μεγάλες ευθύνες. Ποιος πρέπει να πληρώσει τις επιπτώσεις στο περιβάλλον από τη λειτουργία του ΧΥΤΑ μέσα στο ποτάμι, τις ζημιές από τις πλημμύρες που σίγουρα θα ξανασυμβούν έτσι όπως έχει σχεδιαστεί, τις βλάβες για τους εργολάβους; Γιατί να επιβαρυνθεί το δημόσιο όταν υπάρχουν συγκεκριμένοι ένοχοι; Αναφερόμαστε στη Δημοτική αρχή του πρώην Δήμου Συμπολιτείας και τώρα της Αιγιαλείας, που επέμειναν σε αυτή την καταστροφική επιλογή για να κρύψουν την ανικανότητά τους στη διαχείριση των απορριμμάτων


Κώστας Παπακωνσταντίνου
Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου


Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Ελπίδα η Κοοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση

Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 23 Οκτωβρίου 2013

Η Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση Διαχείρισης απορριμμάτων στην Πάτρα δείχνει το δρόμο. Γιατί οι Δήμοι αδυνατούν να προβούν σε έστω και απλά μέτρα;



 
Η ανεξάρτητη Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση στην Πάτρα, με διαχωρισμό απορριμμάτων και προώθησή τους για ανακύκλωση, αποδεικνύει ότι η οικολογική λύση στη διαχείριση απορριμμάτων όχι μόνο είναι εφικτή αλλά και αποτελεί βιώσιμη οικονομική δραστηριότητα.

Την ίδια ώρα, οι Δήμοι βουλιάζουν από τα αδιέξοδα ή περιμένουν τα εργοστάσια που θα δεσμεύσουν τους πολίτες με αβάσταχτα τέλη αποκομιδής και διαχείρισης.

Εύλογο είναι το ερώτημα: όταν 200 πολίτες αγοράζουν «ρεφενέ» μια πρέσα για τα ανακυκλώσιμα και, μαζί με ένα όχημα και μια αποθήκη, ιδρύουν βιώσιμη επιχείρηση, γιατί οι Δήμοι αδρανούν και πνίγονται στο οικονομικό χάος; Ποιος τους εμπόδισε να κάνουν ανάλογες προτάσεις στο ΕΣΠΑ όπου σχεδόν 30 εκατομμύρια ευρώ στη Δυτική Ελλάδα έμειναν αδιάθετα;

Δεν ζητάμε όραμα, αλλά απλό σχεδιασμό και πρακτική σκέψη. Μοναδική ελπίδα είναι, με πρωτοβουλία της Περιφέρειας, η οικολογική διαχείριση απορριμμάτων να προβλεφθεί στην επόμενη προγραμματική περίοδο.

Θυμίζουμε ότι οικολογική διαχείριση απορριμμάτων από τους πολίτες εφαρμόζεται ήδη στην Ελλάδα. Οι πρώτες επιχειρήσεις ήδη έχουν εμπορευτεί υλικά, έχουν μοιράσει μικρά ποσά στους πολίτες και προβαίνουν σε επέκταση και προσλήψεις προσωπικού. Όταν γενικευτούν και επεκταθούν και στα οργανικά, πρακτικά θα λύσουν το πρόβλημα των σκουπιδιών Η Αυτοδιοίκηση θα στηρίξει αυτές τις προσπάθειες ή θα χάσει ξανά το τρένο;


Κώστας Παπακωνσταντίνου

Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Καθαρισμός βιτρίνας στην Αλυκή

Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 22 Οκτωβρίου 2013

Καθαρισμός βιτρίνας στην Αλυκή

Σκουπίδια και κατεστραμμένοι κάδοι την επομένη του καθαρισμού.



 

Σκουπίδια πεταμένα γύρω από τη θέση του καλαθιού που λείπει. Ο μεγάλος κάδος του Δήμου σπασμένος και πεταμένος μέσα στην Αλυκή. Τα αναλόγια με τις πληροφορίες για τους επισκέπτες σπασμένα. Αυτή την εικόνα αντικρίζουν οι εκατοντάδες περιπατητές δίπλα στα παγκάκια στο δημόσιο δρόμο – εκεί από όπου αγναντεύουν το βιότοπο.

Στα 35 χρόνια αγώνων για τη σωτηρία της Αλυκής έχουμε δει και χειρότερα. Το πρωτόγνωρο είναι ότι αυτή είναι η εικόνα την επόμενη μέρα του καθαρισμού της Αλυκής από το Δήμο και τις οργανώσεις όπως η MEDASET. Μια εκδήλωση που προβλήθηκε πολύ και συγκέντρωσε μεγάλη συμμετοχή από καλόπιστους εθελοντές.

Κατανοούμε τους εθελοντές που, μέσα στον ενθουσιασμό τους, παράβλεψαν αυτό το σημαντικό τμήμα του υγροτόπου. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για την υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Αιγιαλείας, η οποία, ενώ επί μήνες δεν βρίσκει πέντε λεπτά για να διορθώσει την εκεί απαράδεκτη εικόνα, έσπευσε να μοιραστεί τη δημοσιότητα της εκδήλωσης καθαρισμού.

Εμείς, που έχουμε αγωνιστεί για τη σωτηρία της Αλυκής, χαιρόμαστε όταν, τώρα, όλοι θέλουν να την προστατεύσουν. Μόνο που το ενδιαφέρον αυτό πρέπει να εκφράζεται με ουσιαστικές πράξεις και όχι μόνο με εκδηλώσεις βιτρίνας.

Κώστας Παπακωνσταντίνου

Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Δικαίωση κατοίκων στο Αυλάκι Βάλτου απέναντι στην ισοπεδωτική επέλαση της ΤΕΡΝΑ.

Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 16 Οκτωβρίου 2013

 Οι πολίτες μπορούν ακόμη να μιλούν

 Δικαίωση κατοίκων στο Αυλάκι Βάλτου απέναντι στην ισοπεδωτική επέλαση της ΤΕΡΝΑ.
 
 Μετά από εξοντωτική διαδικασία έντεκα ωρών, από τις 9.00 μέχρι τις 20.00 τη Δευτέρα 14 Οκτωβρίου, το 5ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών απάλλαξε τους τέσσερεις κατοίκους του Αυλακίου Αιτωλοακαρνανίας από τις κατηγορίες για συκοφαντική δυσφήμιση μετά από μήνυση της ΤΕΡΝΑ.

Ως γνωστόν, η ΤΕΡΝΑ έχει κατασκευάσει φράγμα στον Αχελώο στο ύψος του χωριού Αυλάκι Αιτωλοακαρνανίας, στο απώτατο βορειοανατολικό άκρο της Δυτικής Ελλάδας, στα σύνορα με Στερεά Ελλάδα και Θεσσαλία. Πέρα από τις σοβαρές επιπτώσεις στο οικοσύστημα, η μόνιμα πλημμυρισμένη κοιλάδα έχει αλλάξει εντελώς τις συνθήκες  στην περιοχή, επηρεάζει τις παραποτάμιες περιουσίες, σκεπάζοντας χωράφια με φερτά υλικά  και απειλεί το ιστορικό πέτρινο γεφύρι των αρχών του 20ου αιώνα.. Οι διαμαρτυρίες των κατοίκων σχετίζονται με τις επιπτώσεις από το έργο και τις υποχρεώσεις της εταιρίας για αποκατάσταση των ζημιών και αποζημιώσεις. Η παράσταση των κατοίκων σε μια εκδήλωση παρουσία ευρωβουλευτών προ διετίας έδωσε την αφορμή για τη μήνυση από την πλευρά της εταιρίας.

Η τελική απόφαση του Προέδρου δεν στάθηκε επί της ουσίας των καταγγελιών και απάλλαξε τους κατηγορούμενους μη αποδεχόμενος το δόλο και τη συκοφαντική δυσφήμιση. Ωστόσο, η Εισαγγελέας, στην αγόρευσή της, ζήτησε την αθώωση των κατηγορουμένων επειδή όσα ισχυρίστηκαν δεν απείχαν από την αλήθεια. Στη δικαίωση των κατηγορουμένων συνέβαλε η παρέμβαση του Ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Νίκου Χρυσόγελου και φυσικά ο συνεπής χειρισμός της υπόθεσης από το δικηγόρο Περιφερειακό Σύμβουλο Δυτικής Ελλάδας Νεκτάριο Φαρμάκη.

Μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η ΤΕΡΝΑ, παρότι έχει πλέον  «τα πάντα με το μέρος της» (πόρους, ευνοϊκή νομοθεσία, πολιτική στήριξη) εξακολουθεί να χρησιμοποιεί μέσα όπως ο εκφοβισμός των αντιδρώντων.

Η αθώωση  των ανίσχυρων κατοίκων μας δίνει ένα αισιόδοξο μήνυμα: οι πολίτες μπορούν ακόμη να μιλούν και να αγωνίζονται. Ακόμη κι αν δεν έχουν πόρους ή μέσα. Ακόμη κι αν αγνοούν νομικές διαδικασίες. Ακόμη κι αν κάνουν λάθος επιλογές και λάθη στην τακτική. Το δίκαιο δεν επηρεάζεται από αυτά. Ως οικολογικός χώρος, παίρνουμε κι εμείς κουράγιο για το μέλλον.

Κώστας Παπακωνσταντίνου

Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου
---------
Φωτογραφίες από πάνω προς τα κάτω : Το φράγμα ΤΕΡΝΑ, το ιστορικό πέτρινο γεφύρι Αυλακίου, η κοιλάδα που διαμορφώθηκε με το εργοτάξιο της ΤΕΡΝΑ

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Μη βιώσιμη η πολιτική μεταφοράς μαθητών

Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 7 Οκτωβρίου 2013

Άνοιγμα Σχολείων και βιώσιμη μεταφορά μαθητών από τους Δήμους: η μόνη λύση!

Όποια λύση και αν βρεθεί για την ώρα, η σημερινή κατάσταση με τη μεταφορά μαθητών δεν έχει μέλλον. Μοναδική διέξοδος είναι η επαναλειτουργία σχολικών μονάδων σε συνδυασμό με την ανάληψη της μεταφοράς από τους Δήμους με ίδια μέσα. Η χρηματοδότηση πρέπει να προβλεφθεί στην επόμενη προγραμματική περίοδο.

Η καθημερινή μεταφορά των μαθητών – η οποία κάθε χρόνο γίνεται δαπανηρότερη λόγω των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων- έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Οι προσωρινές λύσεις ανακουφίζουν τους γονείς αλλά δεν αλλάζουν τη συνολική εικόνα:
:
-          Η δαπάνη για την Αυτοδιοίκηση είναι αβάστακτη. Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας δεν θα μπορεί να δίνει για πολύ ακόμα 13 εκατομμύρια το χρόνο. Οι γονείς θα απελπιστούν, οι μεταφορείς θα μένουν μόνιμα χρεωμένοι.
-          Η εθνική οικονομία χάνει, δεν κερδίζει. ο ίδιο το Υπουργείο αναφέρει ότι οι συγχωνεύσεις σχολείων το 2013  εξοικονομούν 228.000 € το χρόνο ενώ οι μεταφορικές ανάγκες που προκύπτουν κοστίζουν 290.000 €!
-          Η ύπαιθρος καταδικάζεται. Για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, τεράστιες περιοχές της υπαίθρου μένουν χωρίς Δημοτικό Σχολείο - την πιο βασική κοινωνική υποδομή. 
-          Μαζική πρόωρη εγκατάλειψη του Σχολείου βρίσκεται προ των πυλών όταν σταματήσει η χρηματοδότηση, αφού πολλοί γονείς δεν θα αντέξουν τις μεγάλες ορεινές διαδρομές και μεγάλο κόστος.
-          Μειώνεται η σχολική επίδοση. Η καθημερινή εξαντλητική περιπέτεια των μικρών μαθητών έχει πλέον υπερκεράσει τα όποια παιδαγωγικά ή κοινωνικά πλεονεκτήματα. Οι μαθητές από τα απομακρυσμένα χωριά βρίσκονται σταθερά σε μειονεκτική θέση σε επιδόσεις και στην ένταξη στη σχολική ζωή.
-          Αυξάνεται ο κοινωνικός αποκλεισμός. Η εκδίωξη νέων οικογενειών από τη ύπαιθρο, η παρεμπόδιση της σχολικής επίδοσης και ένταξης στη σχολική ζωή, η δαμόκλειος σπάθη της σχολικής εγκατάλειψης συνθέτουν εξ ορισμού κοινωνικό αποκλεισμό.
-          Τεράστιο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Οι καθημερινές μεγάλες μαθητικές διαδρομές με ταξί έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το στόχο για βιώσιμες μεταφορές χαμηλών ρύπων.

Επειδή δεν μπορούμε να αντέξουμε το κόστος της μεταφοράς μαθητών και, ταυτόχρονα, πρέπει να στηρίξουμε τη ζωή στην ύπαιθρο (για την οποία το Δημοτικό Σχολείο αποτελεί στοιχειώδη υποδομή), η λύση, τουλάχιστον για την Πρωτοβάθμια, πρέπει να στηρίζεται σε δύο άξονες:

-          Η Κυβέρνηση να επαναλειτουργήσει επιλεγμένα διθέσια σχολεία σε απομακρυσμένες περιοχές και με προνομιακή μεταχείριση σε ειδικότητες και υλικοτεχνική υποδομή.
-          Η τοπική Αυτοδιοίκηση να αναλάβει τη μεταφορά με σχολικά λεωφορεία όπως στα περισσότερα μέρη του κόσμου.

Ο συνδυασμός των δύο δράσεων μπορεί να φέρει εντυπωσιακή εξοικονόμηση πόρων. Στην Αχαΐα, με ενάμιση εκατομμύριο το χρόνο, μπορούν να διατηρηθούν 10 διθέσια σχολεία (20.000 € το χρόνο κοστίζει η μία μονάδα) και να λειτουργούν σχεδόν δεκαπέντε μικρά λεωφορεία των Δήμων. Τα υπόλοιπα πρέπει να δίνονται με μειοδοτικό διαγωνισμό και όχι με το σημερινό απαράδεκτο μαθηματικό τύπο που οδηγεί σε εξωφρενική κοστολόγηση. Το συνολικό κόστος θα είναι πολύ μικρότερο των έξι εκατομμυρίων που πληρώνουμε (δηλαδή… χρωστάμε) σήμερα. Εναλλακτικά, το έργο της μεταφοράς μπορούν να αναλάβουν κοινωνικές επιχειρήσεις μεταφορέων.

Οι σχετικές δαπάνες μπορούν να ενταχθούν στην επόμενη προγραμματική περίοδο αφού αφορούν σε επιλέξιμους στόχους όπως η εκπαίδευση, η άρση του αποκλεισμού, οι βιώσιμες μεταφορές.

Οι δε μεταφορείς (που κάποτε θησαύριζαν) θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συνεχιστούν οι σημερινές δαπάνες. Θα πρέπει οι ίδιοι να προσαρμοσθούν και να προτείνουν ένα πολύ πιο οικονομικό και βιώσιμο μοντέλο μεταφορών.

Κώστας Παπακωνσταντίνου
Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου